Op 3 februari hebben we weer gezongen in de Tjongerschans, met een groep van negen zangers. Voor twee van hen was het de eerste keer.
Ook deze keer was het weer een bijzondere ervaring. We brachten vrolijkheid en afleiding, maar ook liedjes met gevoel en diepgang. Elke keer weer afstemmen op de persoon voor wie we mochten zingen, of voor een groepje. Ook zongen we op verschillende plekken op de twee gangen. Er gingen deuren open, mensen kwamen speciaal even luisteren. Sommigen hadden er eerst geen oren naar, maar bleven dan toch staan.
Deze keer hadden we iets extra’s, na afloop of tijdens het zingen kreeg de luisteraar een lichtje aangeboden, om ook letterlijk een lichtpuntje te geven.
Pieter zorgde weer uitstekend voor ons met koffie, thee, fris en lekkere hapjes. De reacties van zowel personeel als patiënten waren weer heel positief. Voor de koorzangers was het ook weer prachtig om te doen, en elke keer is het weer anders. ‘Dona nobis pacem’ blijken we lopend te kunnen zingen. En wat ging dat goed! Houden we er in, dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten