Cultuurkansfestival 17 februari 2024

Van één van de koorleden kwam het volgende persoonlijke verslag binnen van het Cultuurkansfestival, wat we hier graag doorgeven:

Maan en sterren

Zodra je de Rinkelbom inliep voelde je de fijne sfeer al. Als groep “Zingen voor je leven” mochten wij gelijk van start en zongen de sterren van de hemel. Bij het laatste lied zongen en danste het publiek op  het toneel mee. Zingend liepen wij door de zaal heen naar de hal. Het was een waar feest van enthousiasme. Dit feest ging door met dans, zang, muziek, tekenen, schilderen, beeldhouwen, mozaïek en veel meer. Het was een ontdekkingsreis van kleuren en mogelijkheden. 

Verschillende stands lieten zien wat ze in huis hebben, ook wij van “Zingen voor je Leven”. De kinderen konden een ster verdienen als ze een goed antwoord gaven. Ze mochten de sterren achter ons tellen. Zij en de ouders hoorden dat de 16 sterren de mensen zijn met kanker, of kanker gehad hadden of er mee te maken hebben (gehad). Deze categorie heeft de mogelijkheid om de 14 dagen een vrijdagochtend van 10.00 uur tot 12.00 uur stemexpressie te doen, en te zingen. Het is een warm bad om daar aan mee te mogen doen. Zelfs de kinderen luisterden aandachtig. De ouders vinden het een mooi initiatief en zouden het onthouden, zich eventueel opgeven. De kinderen kregen mee dat ze thuis vaak in de spiegel, in hun ogen mochten kijken en een ster zien, zo mooi zijn ze. Huppelend en blij gingen ze verder voor meer sterretjes. Wat een geweldig idee om via kinderen je boodschap aan ouders door te geven. We zongen nog spontaan in de hal en het bleef een feest, ook het nagenieten. 

Liefs Ida.

Foto's podium: Max van Gelder:

Zingen en lopen

 Op 3 februari hebben we weer gezongen in de Tjongerschans, met een groep van negen zangers. Voor twee van hen was het de eerste keer. 

Ook deze keer was het weer een bijzondere ervaring. We brachten vrolijkheid en afleiding, maar ook liedjes met gevoel en diepgang. Elke keer weer afstemmen op de persoon voor wie we mochten zingen, of voor een groepje. Ook zongen we op verschillende plekken op de twee gangen. Er gingen deuren open, mensen kwamen speciaal even luisteren. Sommigen hadden er eerst geen oren naar, maar bleven dan toch staan. 

Deze keer hadden we iets extra’s, na afloop of tijdens het zingen kreeg de luisteraar een lichtje aangeboden, om ook letterlijk een lichtpuntje te geven.

Pieter zorgde weer uitstekend voor ons met koffie, thee, fris en lekkere hapjes. De reacties van zowel personeel als patiënten waren weer heel positief. Voor de koorzangers was het ook weer prachtig om te doen, en elke keer is het weer anders. ‘Dona nobis pacem’ blijken we lopend te kunnen zingen. En wat ging dat goed! Houden we er in, dus.

Zingen in Heremastate

 Ons oudste lid, Sjoerd van Dijk, woont in Heremastate. Het idee was nu om een keer bij hem onze zangochtend te hebben, dat zou hem een reis met de scootmobiel besparen. Zeker in de winter zou dat fijn zijn!

Het kostte wat telefoontjes voordat de juiste persoon gevonden was die ging over het verhuren van de grote zaal (de Schouw), maar toen ik eenmaal de vraag kon uitleggen was het verrassend snel geregeld.

Na elf uur zouden er wat bewoners en cliënten kunnen aanschuiven om te komen luisteren.

En zo is het gegaan. We hadden de grote zaal tot onze beschikking en na ruim een half uur stemexpressie waren we wel aan koffie toe. Daarna kwamen er twee bewoners en een vrijwilliger binnen, dus we dronken de koffie snel op en gingen weer in onze zingkring zitten. Na het eerste liedje kwamen er nog enkele bewoners bij. Er werd ook mee gezongen en de luisteraars waren heel aandachtig. En weer kwamen er nieuwe luisteraars binnen, uiteindelijk zaten er meer dan twintig personen om ons heen.

Het ene na het andere liedje lieten we horen en het werd een heel mooi samenzijn. Ik ging ook met m’n gitaar bij de bewoners en cliënten langs, terwijl het koor doorzong. Toen werd het tijd om af te ronden.

Het was zo voor een keer wel heel mooi om eens in deze setting te zingen. En Sjoerd? Die kon mooi binnendoor naar ons toekomen, hij hoefde er geen jas voor aan te trekken. Wie weet komt er nog wel eens een vervolg…