Een ervaringsverhaal van één van de koorleden

 Anton Ripassa schreef het volgende:

In mijn ouderlijk gezin was veel muziek en mijn moeder was diegene die veel zong.

Mijn vader kon niet zingen, maar hij “bromde” zachtjes vrolijk mee!

Zingen heeft mij altijd aangetrokken. In de loop van mijn leven heb ik enige koren “versleten”, om kennis te maken met meer soorten liederen.

Binnen de familie en vriendenkring leerde ik kanker kennen, in al zijn vormen en wat die met mensen kon doen.

Toen ervoer ik dat buitenstaanders, ondanks hun goedbedoelde medeleven, zich niet helemaal konden verplaatsen in de personen die door kanker getroffen waren. Begrijpelijk.

Ik las de advertentie van de “Stichting Kanker in Beeld”, dat een korennetwerk als onderdeel had. Daarin werd uitgelegd dat “zingen een stem geeft”.

Dat zingen de deelnemers een gevoel van leven geeft!

Omdat ikzelf prostaatkanker heb gehad, raakte de gezegde: “Een gevoel van leven geven!” 

mij heel diep. “Een gevoel van leven”, machtig geformuleerd!

Na contact met Grytsje Kingma, ben ik eerst één keer geweest om me te oriënteren.

Wat mij toen opviel waren de gezichten van de koorleden, die glansden als er iets moois gebeurde tijdens het zingen.

De warme sfeer en blijheid onderling was mooi om mee te maken.

Later maakte ik mee dat er ruimte was voor het delen van ervaringen, reflectie, expressie en een warm begrip voor elkaars situatie.

Door samen te zingen denken ze even niet aan de gevoelens van paniek, angst, boosheid of rouw. Men is in een groep van gelijkgestemden!

Als iemand even moet gaan zitten, even de emoties de baas zijn, schrikt niemand daarvan!

Er hoeft niets uitgelegd te worden. Troosten, als daar behoefte aan is!

Er is beslist géén sfeer van spanning bij de koorleden, integendeel.

Er is veel humor en er wordt zelfs veel gelachen, samen en onderling!

 

Het zingen in het koor “Zingen voor je Leven”, is één van de beste dingen die mij zijn overkomen! De verbinding tussen zingende mensen is heel groot!

De tweewekelijkse repetities zie ik altijd met een zeker “verlangen” tegemoet!!

 

Anton Ripassa