Bij Omrop Fryslân!

Een prachtige belevenis was het afgelopen vrijdag, toen we met vrijwel het gehele koor aanwezig waren bij de opnames voor Noardewyn. Aanleiding was een nieuw lied van koorleidster Grytsje. Aansluitend zou het koor drie liedjes zingen. Spannend, leuk, bijzonder en uniek!

Ook Pieter, van ziekenhuis Tjongerschans, was mee en heeft verteld over hoe het koor komt zingen op zijn afdeling en dan troost, afleiding en verbinding brengt. Verschillende koorleden kregen ook vragen van presentator Willem de Vries te beantwoorden, en wat deden ze het goed!

Uiteindelijk was er voor het derde liedje geen tijd meer… maar we mogen eens weer komen en dan komt het dan wel.

Helaas kon ‘ús Sjoerd’ er niet bij zijn, maar zijn foto was er wèl bij en zijn naam is genoemd. Het was voor iedereen een bijzondere ervaring! 

De uitzending is hier te zien:

Gesprek met Grytsje op 14:30, lied van Maarten Peters in het Frysk op 17:30, en vanaf de 44e minuut is het koor te beluisteren en te bekijken:

https://www.omropfryslan.nl/fy/tv/oflevering/noardewyn-live/1260723

Een prachtige middag in het ziekenhuis

Onlangs hebben we met (een deel van) ons koor weer gezongen in het ziekenhuis in Heerenveen. Elke keer is het weer bijzonder om te doen, maar deze keer waren er wel heel veel mensen die we een blijde glimlach op het gezicht konden geven. Er was zelfs een mevrouw die verzuchtte ‘wat ben ik blij dat ik hier nu lig’.  Zo’n zin verwacht je toch echt niet bij iemand die in het ziekenhuis ligt. Maar zo blij was ze met ons zingen bij haar bed. 

Voor ons allemaal is het speciaal dat we dit mogen en kunnen doen. Veel van ons zijn zelf ernstig ziek (geweest) of hebben het met hun partner, ouders of kind meegemaakt. Dit geeft een bepaalde kwetsbaarheid en tegelijkertijd een grote kracht. 

Kortom: We zingen voor ons leven!

Zangpicknick: het was weer een prachtig feest!

Op vrijdag 28 juni hadden we onze jaarlijkse zangpicknick, inmiddels al een mooie traditie geworden.

Iedereen neemt iets lekkers mee en wie wil kan een lied, gedicht of iets anders laten horen, we zingen een paar liedjes uit de map en er is lekker veel tijd om te kletsen, koffie te drinken en gewoon te genieten van het bij elkaar zijn in de tuin van Jelle en Grytsje.

Gelukkig kon het wat het weer betreft allemaal buiten plaatsvinden, al was een vest of trui geen overbodige luxe. De tijd vloog voorbij en het was erg gezellig. 

Voor iedereen was er een potje met jonkies van een ‘bommenwerper’, en een fotocollage van het hele koor. En een kaartje met de nieuwe data voor het komende halfjaar. Met een gedicht over ‘sterk zijn’ en over vrede, en een voordracht over uiterlijk (echte schoonheid zit van binnen) en een gezamenlijk zingen over Italië en een trouwbelofte hadden we heel veel verscheidenheid. Zo mooi wat iedereen dan deelt!

Ook al was dit de afsluiting van het seizoen, we hebben toch nog één activiteit: op 6 juli gaan we weer zingen in de Tjongerschans.

En daarna hopen we elkaar weer te zien op 6 september in de Rinkelbom.

18 mei in de Tjongerschans

 Het was nog even spannend of het vanmiddag wel door kon gaan, het zingen in het ziekenhuis de Tjongerschans in Heerenveen. Door ziekte, verhuizing en vakantie waren er veel koorleden niet. Maar gelukkig, we hebben uiteindelijk toch met een groep van 9 zangers onze liedjes kunnen brengen. Allemaal op afdeling 3, op de afdeling intern/oncologie en de afdeling cardiologie/long. Om te beginnen eerst op de gang en daarna desgewenst in de kamers.

Deze keer kwamen we best veel bij patiënten op de kamer. Daar waren weer bijzondere ervaringen bij, waarbij harten geraakt werden en waarbij mensen mee gingen zingen of ook wel stilletjes met de ogen dicht lagen te genieten. Hele kostbare momenten.

Dona nobis pacem zongen we ook nu weer lopend op de gang, het hele rondje hebben we gemaakt op de afdeling.

We kregen mooie reacties van de luisteraars, we konden merken dat het gewaardeerd werd. Maar ook voor onszelf was het weer waardevol om te doen, door de wisselwerking die ontstaat als je mag zingen bij iemand aan het bed, gebeurt er iets: er sprankelt iets en er komt een sfeer van ‘wow, wat mooi dat we dit mogen doen’. Ik merkte dat het zingen na een paar liedjes ook steeds harmonieuzer en krachtiger werd. 

Pieter had weer thee en koffie voor ons klaar en later fris met nootjes erbij, er werd weer uitstekend voor ons gezorgd. We komen graag weer, en er is al een afspraak gemaakt voor zaterdagmiddag 6 juli.

Cultuurkansfestival 17 februari 2024

Van één van de koorleden kwam het volgende persoonlijke verslag binnen van het Cultuurkansfestival, wat we hier graag doorgeven:

Maan en sterren

Zodra je de Rinkelbom inliep voelde je de fijne sfeer al. Als groep “Zingen voor je leven” mochten wij gelijk van start en zongen de sterren van de hemel. Bij het laatste lied zongen en danste het publiek op  het toneel mee. Zingend liepen wij door de zaal heen naar de hal. Het was een waar feest van enthousiasme. Dit feest ging door met dans, zang, muziek, tekenen, schilderen, beeldhouwen, mozaïek en veel meer. Het was een ontdekkingsreis van kleuren en mogelijkheden. 

Verschillende stands lieten zien wat ze in huis hebben, ook wij van “Zingen voor je Leven”. De kinderen konden een ster verdienen als ze een goed antwoord gaven. Ze mochten de sterren achter ons tellen. Zij en de ouders hoorden dat de 16 sterren de mensen zijn met kanker, of kanker gehad hadden of er mee te maken hebben (gehad). Deze categorie heeft de mogelijkheid om de 14 dagen een vrijdagochtend van 10.00 uur tot 12.00 uur stemexpressie te doen, en te zingen. Het is een warm bad om daar aan mee te mogen doen. Zelfs de kinderen luisterden aandachtig. De ouders vinden het een mooi initiatief en zouden het onthouden, zich eventueel opgeven. De kinderen kregen mee dat ze thuis vaak in de spiegel, in hun ogen mochten kijken en een ster zien, zo mooi zijn ze. Huppelend en blij gingen ze verder voor meer sterretjes. Wat een geweldig idee om via kinderen je boodschap aan ouders door te geven. We zongen nog spontaan in de hal en het bleef een feest, ook het nagenieten. 

Liefs Ida.

Foto's podium: Max van Gelder:

Zingen en lopen

 Op 3 februari hebben we weer gezongen in de Tjongerschans, met een groep van negen zangers. Voor twee van hen was het de eerste keer. 

Ook deze keer was het weer een bijzondere ervaring. We brachten vrolijkheid en afleiding, maar ook liedjes met gevoel en diepgang. Elke keer weer afstemmen op de persoon voor wie we mochten zingen, of voor een groepje. Ook zongen we op verschillende plekken op de twee gangen. Er gingen deuren open, mensen kwamen speciaal even luisteren. Sommigen hadden er eerst geen oren naar, maar bleven dan toch staan. 

Deze keer hadden we iets extra’s, na afloop of tijdens het zingen kreeg de luisteraar een lichtje aangeboden, om ook letterlijk een lichtpuntje te geven.

Pieter zorgde weer uitstekend voor ons met koffie, thee, fris en lekkere hapjes. De reacties van zowel personeel als patiënten waren weer heel positief. Voor de koorzangers was het ook weer prachtig om te doen, en elke keer is het weer anders. ‘Dona nobis pacem’ blijken we lopend te kunnen zingen. En wat ging dat goed! Houden we er in, dus.

Zingen in Heremastate

 Ons oudste lid, Sjoerd van Dijk, woont in Heremastate. Het idee was nu om een keer bij hem onze zangochtend te hebben, dat zou hem een reis met de scootmobiel besparen. Zeker in de winter zou dat fijn zijn!

Het kostte wat telefoontjes voordat de juiste persoon gevonden was die ging over het verhuren van de grote zaal (de Schouw), maar toen ik eenmaal de vraag kon uitleggen was het verrassend snel geregeld.

Na elf uur zouden er wat bewoners en cliënten kunnen aanschuiven om te komen luisteren.

En zo is het gegaan. We hadden de grote zaal tot onze beschikking en na ruim een half uur stemexpressie waren we wel aan koffie toe. Daarna kwamen er twee bewoners en een vrijwilliger binnen, dus we dronken de koffie snel op en gingen weer in onze zingkring zitten. Na het eerste liedje kwamen er nog enkele bewoners bij. Er werd ook mee gezongen en de luisteraars waren heel aandachtig. En weer kwamen er nieuwe luisteraars binnen, uiteindelijk zaten er meer dan twintig personen om ons heen.

Het ene na het andere liedje lieten we horen en het werd een heel mooi samenzijn. Ik ging ook met m’n gitaar bij de bewoners en cliënten langs, terwijl het koor doorzong. Toen werd het tijd om af te ronden.

Het was zo voor een keer wel heel mooi om eens in deze setting te zingen. En Sjoerd? Die kon mooi binnendoor naar ons toekomen, hij hoefde er geen jas voor aan te trekken. Wie weet komt er nog wel eens een vervolg…